उहाँले १२० रोपनी जग्गामा इपील–इपील, राईखन्यु र नेपियरलगायतका ५२ प्रजातिका घाँस खेती गर्दै आउनुभएको छ । जसमध्ये ८० रोपनी जग्गा गोकर्ण आफ्नैको हो । बाँकी ४० रोपनी जग्गा उहाँले भाडामा लिनुभएको छ । घाँसखेतीसँगै नेपालीले बाख्रापालन पनि गर्नुभएको छ ।
उहाँले घाँस विक्री नभएको समस्यालाई दीर्घकालीन समाधानको उपाय स्वरूप बाख्रापालन रोज्नुभएको हो । नेपालीको आधुनिक खोर छ । जसमा ३८ वटा बाख्रा छन् । भौतिक संरचनासँगै अहिलेसम्म ३० लाख बढी लगानी गर्नुभएका गोकर्णले यो वर्ष २० लाख आम्दानी गर्नुभएको छ ।
आफू घाँस खेतीमा लाग्न पशुपालनबाटै प्रेरित भएको नेपाली बताउनुहुन्छ । पशुपालन धेरै ठाउँमा गरिरहेको देख्नुभएका नेपालीले पशुको आहार पु¥याउने कार्य सहरबाट भइरहेको देखेपछि गाउँघरमै घाँस खेती गर्ने उद्देश्यका साथ घाँसको व्यावसायिक उत्पादनमा लागेको बताउनुभयो । “पशुपालन धेरै ठाउँमा गरेको देखियो । त्यसको आहार भने व्यवस्थापन नभएको अवस्थामा मैले दीर्घकालीन फाइदा देखेर घाँस खेती सुरु गरेँ” नेपालीले भन्नुभयो, –“अझैँ पनि घाँस खेतीमा कमी रहेकाले अरूले पनि सुरुवात गरेमा निकै फाइदा पुग्ने देख्छु ।”आफूले परदेशमा कमाएको रकमबाट किनेको मोटरसाइकल बेचेर घाँस खेतीमा लगानी गरेको उहाँले सुनाउनुभयो । “८० हजारमा मोटरसाइकल बेचेर घाँसको बीउ तथा बिरुवा किनेँ ।” नेपालीले भन्नुभयो,–“पछि घाँस खेतीबाट भएको आम्दानीले पुनः नयाँ मोटरसाइकल किनेर चढ्न सफल भएँ ।”
गुल्मीका स्थानीय तहसँगै लुम्बिनी प्रदेशका विभिन्न जिल्ला र अन्य प्रदेशमा पनि घाँस विक्री गर्ने सोच बनाएको उहाँले बताउनुभयो । नेपालीले आफू जस्तै अरूलाई पनि रोजगारी दिनुभएको छ । आफूसँगै दिनभर अर्को एक जना र मौसमी रूपमा १०/१२ जना गरी औसतमा दैनिक ८ जनाले रोजगार पाइरहेका छन् । सरकारले पनि आफू जस्ता कृषकहरूका लागि विशेष कार्यक्रम ल्याउनुपर्ने उहाँले बताउनुभयो । घाँस खेतीमा लाग्नुभएका नेपाली व्यक्ति देखेपछि जस्ताको त्यस्तै चित्र उतार्न सक्ने दक्षता पनि राख्नुहुन्छ । विद्यालय तहबाटै आफूले चित्र बनाउँदा शिक्षकको प्रशंसा पाएकाले अझै प्रेरित भएको उहाँले सुनाउनुभयो ।यो खबर रमेश विश्वकर्माले गोरखापत्र दैनिकमा लेख्नुभएको छ ।
